برنده نوبل پزشکی ۲۰۲۲ معرفی شد
تاریخ انتشار: ۱۱ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۲۳۴۷۸
سوانت پابو، به خاطر کشفیاتش درباره «ژنوم انسان تباران منقرض شده و تکامل انسان» برنده جایزه نوبل پزشکی ۲۰۲۲ شد.
به گزارش خبرنگار گروه علمی و فناوری خبرگزاری برنا؛ سوانت پابو، به خاطر کشفیاتش درباره «ژنوم انسان تباران منقرض شده و تکامل انسان» برنده جایزه نوبل پزشکی ۲۰۲۲ شد.
پابو از طریق تحقیقات پیشگامانه خود، به موضوعی به ظاهر غیرممکن دست یافت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پابو دریافت که انتقال ژن از این انسانتباران منقرضشده به انسان خردمند پس از مهاجرت به خارج از آفریقا در حدود ۷۰ هزار سال پیش رخ داده است. این انتقال باستانی ژن به انسانهای امروزی، ارتباط فیزیولوژیکی دارد. به عنوان مثال، بر نحوه واکنش شبکه ایمنی بدن ما نسبت به عفونتها تأثیر میگذارد.
تحقیقات اساسی پابو باعث ایجاد یک رشته علمی کاملا جدید شد. دیرینهشناسی اکتشافات او با آشکار کردن تفاوتهای ژنتیکی که همه انسانهای زنده را از انسانهای منقرضشده متمایز میکند، مبنایی را برای کشف آنچه که ما را منحصربهفرد میسازد، فراهم میکند.
سوانت پابو، زیستشناس و و متخصص ژنتیک تکاملی اهل سوئد است. وی به عنوان یکی از بنیانگذاران دیرینهشناسی، به طور گسترده روی ژنوم نئاندرتال کار کرده است. پابو در سال ۱۹۹۷ به عنوان مدیر بخش ژنتیک در "موسسه انسانشناسی تکاملی ماکس پلانک" (MPI EVA) در لایپزیگ، آلمان منصوب شد.
پابو به عنوان یکی از بنیانگذاران پالئوژنتیک شناخته میشود. پالئوژنتیک، رشتهای است که از روشهای ژنتیک برای مطالعه در مورد انسانهای اولیه و سایر جمعیتهای باستانی استفاده میکند. پابو و همکارانش در سال ۱۹۹۷، توالییابی موفقیتآمیز DNA میتوکندریایی (mtDNA) نئاندرتال را گزارش کردند که از نمونه یافتشده در غار کلاین فلدهوفر گروت (Kleine Feldhofer Grotte) به دست آمده بود.
بخش تحت مدیریت پابو در اوت ۲۰۰۲، یافتههایی را درباره ژن زبان (FOXP ۲) منتشر کرد که در برخی از افراد دارای ناتوانی زبانی وجود ندارد یا آسیب دیده است.
پابو در سال ۲۰۰۶، طرحی را برای بازسازی کل ژنوم نئاندرتالها ارائه کرد. در سال ۲۰۰۷، او به عنوان یکی از ۱۰۰ شخص تاثیرگذار سال مجله Time انتخاب شد.
پابو و همکارانش در مارس ۲۰۱۰، گزارشی درباره تجزیه و تحلیل DNA استخوان انگشتی که در غار دنیسووا در سیبری یافت شد، منتشر کردند. نتایج این پژوهش نشان داد که استخوان متعلق به یکی از اعضای منقرضشده سردهای از انسانسایان است که هنوز شناخته نشده بود. این نخستین بار بود که یک انسانتبار ناشناخته با استفاده از تجزیه و تحلیل DNA کشف شد.
پابو و همکارانش در مه ۲۰۱۰، پیشنویس توالی ژنوم نئاندرتال را در مجله ساینس (Science) منتشر کردند. همچنین، آنها به این نتیجه رسیدند که احتمالا بین نئاندرتالها و انسانهای اوراسیا تلاقی وجود داشته است.
پابو در سال ۲۰۱۴، کتاب انسان نئاندرتال: در جستجوی ژنومهای گمشده را منتشر کرد که در آن به صورت ترکیبی از خاطرات و علم عامه، داستان تلاشهای پژوهشی برای بررسی ژنوم نئاندرتال را همراه با افکار خود در مورد تکامل انسان بیان میکند.
انتهای پیام/
آیا این خبر مفید بود؟ 0 0نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: جایزه نوبل علم و فناوری پزشکی نوبل ژنوم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۲۳۴۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف فسیل دست نخورده یک گونه کانگوروی عجیب
فسیل تقریباً دست نخورده گونهای از کانگوروها که ۴۶ هزار سال است منقرض شدهاند، در استرالیا کشف شده است که یکی از کاملترین اسکلتهای یک گونه منقرض شده در استرالیاست که ۷۱ درصد استخوانهای آن حفظ شده است.
به گزارش ایسنا، دانشمندان موزه ویکتوریا اسکلت دست نخورده یک کانگوروی جوان از گونه Simosthenurus occidentalis را که معمولاً به عنوان «کانگوروی کوتاهصورت» شناخته میشود، کشف کردند.
به نقل از آیای، این فسیل که از غاری در نزدیکی منطقه بوچان در گیپسلند استرالیا به دست آمده است، یکی از کاملترین اسکلتهای گونههای منقرض شده در این کشور است که ۷۱ درصد استخوانهای این حیوان حفظ شده است.
این کشف مدیون نگاه دقیق جاشوا فان دایک یکی از محلیهای منطقه گیپسلند است که در سال ۲۰۱۱ به طور تصادفی با این بقایای فسیل شده در یک غار برخورد کرد.
فان دایک با بازگویی این صحنه اظهار داشت: این فسیل پشت چند سنگ افتاده بود و انگار مستقیم به من نگاه میکرد. خانواده فان دایک که سابقه غارنوردی دارند، از دهه ۱۹۹۰ با دیرینه شناسان موزه ویکتوریا همکاری میکنند و به طور فعال غارهای مجاور محل زندگی خود را کاوش میکنند.
استخراج اسکلت فسیل شده این کانگوروی کوتاهصورت موفقیت کمی نبود و به بیش از ۵۸ ساعت تلاش غارنوردی در یک دوره دو ساله نیاز داشت. این کشف بر سهم ارزشمند افراد خارج از بدنه جامعه علمی به ویژه غارنوردان تفریحی تاکید میکند که اوقات فراغت خود را به کشف و استخراج چنین آثار ارزشمندی از اعماق غارها اختصاص میدهند.
استخراج فسیل
تیم زیگلر، دیرینهشناس مؤسسه تحقیقاتی موزه ویکتوریا که رهبری این کاوش را برعهده داشت، تأکید میکند که چنین فسیلهای کمیابی با چنین کیفیت و کمالی در استرالیا نادر هستند.
پژوهشگران میگویند احتمالا این کانگوروی جوان نگونبخت چندین هزار سال قبل از انقراض گونه خود بر اثر سقوط تصادفی در ورودی مخفی این غار قربانی شده است.
کشف این اسکلت کاملاً دست نخورده در کشف اسرار پیرامون سبک زندگی این موجود منقرض شده بسیار مؤثر است. زیگلر میگوید: اکنون میتوانیم بفهمیم که آنها چه کاری میتوانستند انجام دهند.
شایان ذکر است تنها یک فسیل دیگر از یک کانگوروی کوتاهصورت وجود دارد که به اندازه این فسیل کشف شده در بوچان، تقریباً نیم قرن پیش در استرالیای جنوبی کشف شد.
آنچه این فسیل به ما میگوید
این کانگوروی کوتاهصورت تازه کشف شده توسط پژوهشگران به عنوان یک کانگوروی نوجوان شناخته شده است، اما احتمالاً وزن قابل توجهی تا ۸۰ کیلوگرم داشته است. این کانگورو بینشهایی را در مورد موجودی ارائه میدهد که با همتایان امروزی خود همزیستی داشته است.
کانگوروی کوتاهصورت که با سر متمایز و فک پایینی قوی یادآور کوالاها و پانداهاست، سازگاریهایی داشته که به او امکان میداده از گیاهان سختتری مانند شاخهها تغذیه کند.
پژوهشگران حدس میزنند که هیکل تنومند این گونه کانگورو و خویشاوندان آن ممکن است بر حرکت آنها تأثیر گذاشته باشد که به طور بالقوه نشان دهنده حرکتی است که بیشتر شبیه به راه رفتن است تا پریدن که مشخصه شناخته شده کانگوروهای امروزی است.
کانگوروی کوتاهصورت قربانی یک رویداد انقراض فاجعه بار شده است که ۸۵ درصد از پستانداران، خزندگان و پرندگان جثه بزرگ استرالیا را از بین برد. عوامل موثر در مرگ آنها شامل تغییرات محیطی است که با سرد شدن و خشکسالی مداوم، از بین رفتن زیستگاه، بیماریها و فعالیتهای انسانی مانند افزایش آتش سوزی مشخص میشود.
زیگلر کانگوروهای کوتاهصورت را به عنوان کیسهدارانی که زمانی در سراسر قاره شکوفا و پراکنده بودند، تعریف میکند. وی خاطرنشان کرد: انقراض ناگهانی آنها در کنار تقریباً تمام جانوران بزرگ استرالیا یک یادآوری عمیق برای دفاع از محیطهای مدرن ما در برابر چنین موضوعی است.
انتهای پیام